నమ్మవేమో గాని అందాల యువరాణి ..
నేలపై వాలింది .. నా ముందే మెరిసింది..

అందుకే అమాంతం నా మదీ .. అక్కడే నిశ్శబ్దం అయినదీ ..
ఎందుకో ప్రపంచం అన్నది ఇక్కడే ఇలాగే నాతో వుంది .

నిజంగా కళ్ళతో వింతగా మంత్రమేసింది .. అదేదో మాయలో నన్నిలా దించివేసింది ||నిజంగా||

నవ్వులు వెండి బాణాలై నాటుకుపోతుంటే ..
చెంపలు కెంపు నాణలై కాంతిని ఇస్తుంటే ..

చూపులు తేనేదారలై అల్లుకుపోతుంటే ..
రూపం ఈడు భారాలై ముందర నిల్చుంటే ..

ఆ సోయగాన్నే నే చూడగానే .. ఓ రాయిలాగా అయ్యాను నేనే ..

అడిగ పదముని అడుగు వేయమని కదలలేదు తలుస .. ||నిజంగా||

వేకువలోన ఆకాశం ఆమెని చేరింది ..
ఓ క్షణమైనా ఆధారాల రంగుని ఇమ్మంది ..

వేసవి పాపం చలి వేసి ఆమెని వేడింది ..
శ్వాసలలోన తలదాచి జాలిగ కూర్చుంది ..

ఆ అందమంతా నా సొంతమైతే ఆనందమైన వందేళ్లు నావే

కలల తాకిడిని మనసు తాలదిక వెతికి చూడు చెలిని .. || నిజంగా||